| Auteur: | Dieter Nuytten; Dirk Van Eenhooge; Jo Braeken. |
|---|---|
| Titel: | M & L Jaargang 25/1 |
| Volume: | M & L Jaargang 25/1 |
| Jaar van uitgave: | 2006 |
| Uitgever: | VIOE |
| Korte inhoud: | Dieter Nuytten – “Un immense bâtiment, d’aspect sinistre, posé au bord du canal”. Het voormalige tuchthuis van Vilvoorde. [The Vilvoorde house of correction. The former central prison designed by Laurent-Benoït Dewez.] ‘Verlichte’ ideeën over de heropvoeding van delinquenten en de gestage vervanging van lijfstraffen door opsluiting met dwangarbeid, leidden vanaf 1773 tot de ontmanteling van de middeleeuwse burcht van Vilvoorde en de bouw van een ontzagwekkend Tuchthuis.Strak geordend omheen rechthoekige binnenkoeren, met door het directeurskwartier gescheiden afdelingen voor mannen en vrouwen, boden de sinistere, slechts via ‘schietgaten’ met de buitenwereld communicerende bakstenen volumes een troosteloze indruk.Voor Premier Architecte du Gouverneur des Pays-Bas autrichiens Laurent-Benoît Dewez, wie onvergeeflijke constructie-fouten werden aangewreven, betekende de prestigieuze openbare opdracht het begin van het einde. Strategisch in een Zennebocht gelegen wacht de overblijvende gebouwen na woelige jaren blijkens Dieter Nuytten daarentegen een riante toekomst. Dirk Van Eenhooge – Middeleeuwse Brugse huizen: het Heylich Graf, het Pijndershuisje, de Grote Tol en het Wezelkin aan het Jan Van Eyckplein. [Medieval houses in Bruges: the tolhuis at the Jan Van Eycksquare.] In zijn bouwhistorisch onderzoeksprogramma van middeleeuwse Brugse huizen ontrafelt Dirk Van Eenhooge de ontstaansgeschiedenis en complexe verbouwingen van een 12de-eeuws, dichtbij de Spiegelrei gelegen bakstenen koopmanshuis. Mede door de herbestemming omstreeks 1305 tot kantoor van de Tol, raakte het aanzienlijk kerndomein vanaf Pieter van Luxemburg en onder de hertogen van Bourbon-Vendôme versnipperd tot een handvol onderscheiden panden, heden deels nog middeleeuws maar eveneens ondubbelzinnig toe te schrijven aan stadsbouwmeester Louis Delacenserie. Diens onlangs gerenoveerde stadsbibliotheek huisvest voortaan Het Tolhuis: de Provinciale Bibliotheek en Documentatiecentrum West-Vlaanderen. Jo Braeken – Renaat Braem en het Middelheimmuseum. Beelden van een paviljoen. [Renaat Braem and the Middelheim museum. Images of a pavilion.] Einde 1963, na afloop van de 7de Biënnale voor Beeldhouwkunst in het Middelheimpark, leek voor het Antwerpse stadsbestuur de tijd rijp om de kostelijke tijdelijke paviljoenen voor kwetsbare sculpturen te vervangen door een meer bestendige constructie. Als lid van de Raadgevende Commissie en het precedent Integratie van de Kunsten indachtig, werd Renaat Braem gelast met de opdracht. Pas in 1971 en ruim 300 schetsen en plannen later zou deze leiden tot de inhuldiging van de 1ste fase -naar eigen zeggen één van zijn meest geslaagde realisaties- van een onafgewerkt gebleven schrijn voor beeldhouwkunst.De les van Japan, waarmee Ivo Adriaenssens zijn eerbetoon afsluit, zou Braem nog vele jaren later gevat resumeren: “Er stonden twee geweldige pijnbomen waarvoor ik beleefd uit de weg ging, wat een gebogen planvorm als gevolg had.” Summary |
| Bron: | s.n. 2006: Monumenten, Landschappen en Archeologie 25/1, Brussel, 68 p. + 11 p. ISSN 0770-4948 |
| Uri: | https://id.erfgoed.net/infocat/publicaties/631 |
| Bestand: | https://oar.onroerenderfgoed.be/publicaties/MENL/251/MENL251-001.pdf ( 75.14MB ) |
| OAI2-PMH (XML): | oai:oar.onroerenderfgoed.be:MENL251-001 |
| Bibliotheek: | Exemplaar in catalogus |