@article { HAOE016-001, year = {2017}, title = {Dendrochronologie en erfgoedonderzoek}, publisher = {VIOE}, volume = {16}, journal = {Handleidingen agentschap Onroerend Erfgoed}, url = {https://doi.org/10.55465/WRTE1679}, abstract = {Dendrochronologie is de meest precieze natuurwetenschappelijke dateringstechniek. Dat is meteen de hoofdreden waarom binnen de erfgoedwereld het archeologisch, het historisch en het bouwhistorisch onderzoek graag gebruik maken van de resultaten van een dendrochronologisch onderzoek. En toch is niet iedereen binnen deze vakgebieden reeds ten volle op de hoogte van de mogelijkheden van het dendrochronologisch onderzoek. Nog te vaak verdwijnt oud hout, zonder dat het onderzocht is, bij archeologische opgravingen, bij de restauratie van bouwkundig erfgoed of bij de omgang met levend houtig erfgoed in onze landschappen. Het onderwaarderen van oud hout als informatiebron in de context van erfgoedstudies heeft vooral te maken met een onderschatting van het potentieel aan informatie dat dendrochronologisch onderzoek kan bieden, niet enkel in een puur wetenschappelijke context maar ook in dossiers rond bescherming, behoud, beheer en studie van het boven- en ondergrondse erfgoed. Bovendien is er nog wat onzekerheid over wat de selectie van materiaal of staalname voor dendrochronologisch onderzoek precies inhoudt. Om de nodige kennis en ervaring te versterken, is wat toelichting op zijn plaats, en wil deze handleiding een houvast bieden.}, keywords = {}, author = {Haneca, , Kristof} }